Powązkowska 15 01-797 Warszawa
Kontakt : +48 22 300 86 40
Opinia Ośrodka Badań, Studiów i Legislacji Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 7 grudnia 2021 r. w sprawie projektu ustawy o zmianie ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw, wpisanego do wykazu prac legislacyjnych i programowych Rady Ministrów pod numerem UD261.
Przedstawiony do zaopiniowania projekt aktu prawnego stanowi kolejną ingerencję ze strony ustawodawcy w przepisy procedury cywilnej. Takie działanie ze strony ustawodawcy niewątpliwie powoduje, że liczba oraz rozmiar projektowanych zmian w ostatnim czasie nakazuje wyprowadzić wniosek, zgodnie z którym takie zachowanie nie służy zarówno stronom postępowania cywilnego, przedstawicielom wymiaru sprawiedliwości oraz profesjonalnym pełnomocnikom.
Jednocześnie Eksperci Ośrodka wskazują w zakresie dotyczącym wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego liczne wątpliwości natury konstrukcyjnej, terminologicznej, metodologicznej oraz związane z zakresem zastosowania projektowanego art. 133 § 4 k.r.o. Zmiany te uznają także za niespójne systemowo, a ponadto prowadzące do nierównego traktowania poszczególnych osób, co stanowiłoby naruszenie art. 32 ust. 1 Konstytucji RP. Ponadto liczne wątpliwości interpretacyjne powstające na gruncie proponowanej regulacji mogą powodować, że w razie jej wprowadzenia w obecnym kształcie do porządku prawnego nie dojdzie do realizacji wymogu pewności prawa i poszanowania zasady zaufania obywateli wobec prawa. W konsekwencji, w ocenie autorów niniejszej opinii, proponowana zmiana nie może ostać się w jej obecnym kształcie, choć należy przyznać, że intencja autorów projektu wydaje się w pewnym stopniu odpowiadać oczekiwaniom społecznym.
Negatywnie ocenia się zmiany dotyczące wprowadzenia tzw. natychmiastowych świadczeń alimentacyjnych. Wbrew założeniom autorów projektu instytucja ta nie jest zgodna z zasadą dobra dziecka i nie sprzyja ochronie jego uzasadnionego interesu. Może również prowadzić do nierównego traktowania dzieci pochodzących z różnych związków tego samego rodzica, co może przesądzać o potencjalnej niezgodności projektowanego art. 133¹ § 1 k.r.o. z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP. Ponadto instytucji natychmiastowych świadczeń alimentacyjnych Eksperci Ośrodka zarzucają brak spójności systemowej w kontekście całokształtu regulacji alimentacyjnych w prawie rodzinnym i wątpliwości związane z zakresem zastosowania art. 133¹ § 1 k.r.o. W ocenie autorów niniejszej opinii należy opowiedzieć się przeciwko wprowadzeniu instytucji natychmiastowych świadczeń alimentacyjnych. Gdyby jednak miało dojść do wprowadzenia uproszczonego trybu dochodzenia przez dziecko alimentów od rodzica o pewnej standardowej wysokości (w poprawionym kształcie), to taka regulacja powinna mieć charakter jedynie procesowy.
Ideę zmian dotyczących odpowiedniego stosowania przepisów o kontaktach z dzieckiem do kontaktów z ubezwłasnowolnionym całkowicie – przy wyłączeniu odesłania do przepisów o kontaktach z dzieckiem nakładających obowiązek utrzymywania kontaktów z rodzicami – oceniono pozytywnie. Jednak mankamentem projektowanego art. 175 § 2 k.r.o. jest to, że zawarta w nim regulacja nie będzie prowadziła do wystarczająco jasnego określenia kręgu osób uprawnionych do kontaktów z ubezwłasnowolnionym całkowicie, mogąc stanowić źródło wątpliwości interpretacyjnych. Prowadzi to do wniosku, że projektowana regulacja w obecnym kształcie nie w pełni zapewnia realizację celu założonego przez jej autorów.
Pozostałe zmiany zaproponowane w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym nie budzą zastrzeżeń Ekspertów Ośrodka, jednak kilka z zaproponowanych rozwiązań jest możliwych do zastosowania także na gruncie aktualnie obowiązującego porządku prawnego.
Eksperci Ośrodka wskazują, że proponowane rozwiązania w zakresie procedury cywilnej w większości multiplikują czy też nakładają nowe obowiązki na strony postępowania oraz wymiar sprawiedliwości. Wbrew pierwotnym zamysłom analizowane przepisy nie chronią instytucji małżeństwa i nie realizują przewodniej zasady postępowań w sprawach rodzinnych jaką bez wątpienia jest zasada dobra dziecka czy wreszcie nie odciążają wymiaru sprawiedliwości.
Ponadto proponowaną zmianę art. 79 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oceniono negatywnie i postawiono się na przeciwko jej przeprowadzania. Eliminacja obowiązku zwrotu stronie połowy opłaty nie realizuje zasady szczególnej ochrony rodziny (wbrew odmiennej tezie zawartej w uzasadnieniu projektu nowelizacji). Projektowana zmiana zdaniem Ekspertów Ośrodka zmierza w istocie wyłącznie do ochrony interesu fiskalnego państwa, który nie powinien dominować nad interesem stron postępowania. Ponadto przeciwko wprowadzeniu tej zmiany przemawia rozmiar nakładu pracy sądu w sprawie o rozwód bądź separację bez orzekania o winie (w porównaniu do postępowania, w którym wina jest przedmiotem badania przez sąd).
Wobec zaangażowania Ośrodka Badań, Studiów i Legislacji Krajowej Rady Radców Prawnych w przedmiocie petycji (P10-15/21) znajdującej się w Senackiej Komisji Petycji dotyczącej zmiany ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego, w zakresie orzekania przez sąd o kosztach procesu, w załączeniu przedstawia się dwie opinie Ośrodka z dnia 3 grudnia 2021 r. dotyczące przedmiotowego zakresu.
W świetle przedstawionych przez Ekspertów Ośrodka uwag nie budzi wątpliwości potrzeba podjęcia pilnych zmian w odniesieniu do orzekania i wypłacania pełnomocnikom należnych im wynagrodzeń i zwrotu kosztów. Zmiany powinny iść w kierunku zgodnym z tendencjami europejskimi, czyli wprowadzenia pełnej zasady odpowiedzialności Skarbu Państwa za te koszty. Odpowiedzialność ta powinna być bezwarunkowa, a wypłata należnych pełnomocnikom wynagrodzeń i zwrotu kosztu powinna być niezwłoczna. Po drugie obowiązek wypłaty należnych pełnomocnikowi kosztów od Skarbu Państwa powinien przestać być traktowany jako element orzekania o kosztach postępowania ponoszonych przez strony, a stać się należnością sądową. W takim wypadku to Skarb Państwa w razie obciążenia strony przeciwnej kosztami procesu powinien ściągnąć należną mu równowartość wydatkowanych środków wedle zasad, jakie obowiązują dla zwrotu należności sądowych. Wymaga to także powrotu do dyskusji nad usprawnieniem modelu ściągania tych należności. Należy także umożliwić pełnomocnikowi wystąpienie w uzasadnionych przypadkach (np. szczególnie długi czas oczekiwania na zakończenie postępowania) o wydanie rozstrzygnięcia w przedmiocie należnych mu kosztów już w toku postępowania. W szczególności powinno to być zasadą w razie cofnięcia lub wygaśnięcia zastępstwa sprawowanego z urzędu. Niezbędne jest wprowadzenie regulacji nakazującej niezwłoczną wypłatę należnych pełnomocnikowi z urzędu kosztów, tak jak to obecnie dzieje się z należnościami świadków, biegłych czy tłumaczy.
Przedmiotem opinii jest zaproponowany przez Ministerstwo Sprawiedliwości projekt ustawy o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (UD297). Celem jest wzmocnienie ochrony osób doznających przemocy w rodzinie poprzez kompleksową regulację instytucji prawa cywilnego oraz karnego, która ma na celu uzupełnić rozwiązania wprowadzone ustawą z dnia 30 kwietnia 2020 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 956).
Ekspertki Ośrodka na wstępie wskazują, iż w przedmiotowym projekcie zaproponowano zmiany w postaci:
Przedstawiony do zaopiniowania projekt aktu prawnego został nazwany przez Ekspertki Ośrodka do jednym z ważniejszych nowelizacji, jakim poddano polski kodeks postępowania cywilnego. Wskazały jednak, iż może niepokoić fakt, że w odstępie właściwie roku zachodzi potrzeba ponownej ingerencji ustawodawcy w regulację kodeksową dotyczącą przeciwdziałania przemocy w rodzinie. Pewnym jednak czynnikiem legitymizującym ów fakt jest doniosłość społeczna problematyki, pociągająca za sobą konieczność podejmowania kolejnych zmian mających na celu usprawnienie regulacji prawnych, które mają zapobiegać aktom przemocy w rodzinie.
Jednocześnie zaznacza się, że większość proponowanych zmian jest związana z koniecznością usuwania problemów wynikających braku dostatecznej ochrony gwarantowanej przez przepisy prawa procesowego cywilnego.
Ponadto wskazuje się, iż projekt zawiera rozwiązania, które mogą wpłynąć na usprawnienie procedury cywilnej. Mianowicie przekazanie wydziałom rodzinnym i nieletnim spraw rozpatrywanych zgodnie z przepisami określonymi w dziale Ia części pierwszej, księgi drugiej, tytułu II Kodeksu postępowania cywilnego sprawi, że ich rozpoznawanie znajdzie się w rękach specjalizujących się w tych zagadnieniach sędziów rodzinnych. Sędziowie ci zabiegają wszak o szybkie wykonanie orzeczeń odpowiadających dobru dziecka i rodziny.
Projektowana ustawa służy wdrożeniu dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1937 z dnia 23 października 2019 r. w sprawie ochrony osób zgłaszających naruszenia prawa Unii, (L 305/1; dalej jako dyrektywa).
Ekspert Ośrodka wskazuje na wstępie, iż w polskim systemie prawnym brak jest kompleksowej regulacji poświęconej ochronie tzw. „sygnalistów”. W Polsce ochrona sygnalistów była do tej pory kształtowana głównie przez orzecznictwo, które w pewnym stopniu pozostawało pod wpływem judykatów Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (dalej jako ETPC). Europejska Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (dalej jako EKPC) nie zawiera postanowień, które wprost ustanawiałyby ochronę sygnalistów, ale kwestia ta pojawiła się w związku ze skargami zarzucającymi naruszenie art. 10 EKPC gwarantującego prawo do swobody wypowiedzi. Zawsze bowiem osoba sygnalizująca nieprawidłowość korzysta z wolności słowa poprzez – przykładowo – napisanie ulotki, skargi, poinformowanie opinii publicznej na konferencji czy zawiadomienie organów ścigania . Dla kształtu standardu strasburskiego szczególne znaczenie mają 2 wyroki ETPC: Guja przeciwko Mołdawii oraz Heinisch przeciwko Niemcom.
Jednocześnie przed przystąpieniem do szczegółowej oceny merytorycznej projektu Ekspert Ośrodka zaznacza, że przepisy projektu w ogromnej większości stanowią powtórzenie przepisów dyrektywy, a jedna z zauważalnych zmian polega na przeredagowaniu zamieszczonych w niej przepisów. W związku z tym przyjęto, że w takim zakresie w jakim przepisy dyrektywy i projektu merytorycznie są tożsame, zbędne jest dokonywanie oceny, gdyż projektodawca w tej części czyni zadość obowiązków implementacji dyrektywy w wymaganym, minimalnym stopniu.
W poniższej opinii uwagi merytoryczne zostały poświęcone tym regulacjom, które
W takich przypadkach nie ograniczono się do zasygnalizowania stwierdzonych mankamentom, ale także zaproponowano wolne od wad rozwiązania, wobec czego zapraszamy do zapoznania się z załączoną opinią.
Projekt stanowi rezultat prac Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji. Impuls do ich podjęcia stanowiła petycja Naczelnej Rady Adwokackiej z 31 lipca 2020 r. Ekspert Ośrodka wskazuje, że propozycja legislacyjna zawiera nieco odmienną regulację, niż zawarta w petycji.
Petycja Naczelnej Rady Adwokackiej zawierała propozycję dodania do art. 217c ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy (t. j. Dz. U. z 2021 r., poz. 53 ze zm.; dalej: k.k.w.), regulującego problematykę dostępu osoby tymczasowo aresztowanej do aparatu telefonicznego, przepisu § 2a w następującym brzmieniu: „§2a. Jeżeli tymczasowo aresztowany ma ustanowionego obrońcę, organ, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje na wniosek obrońcy, przesyła niezwłocznie do dyrektora aresztu śledczego, w którym przebywa tymczasowo aresztowany, zarządzenie o bezterminowej zgodzie na korzystanie przez tego tymczasowo aresztowanego z aparatu telefonicznego w celu utrzymywania kontaktu z ustanowionym w sprawie obrońcą. Zgoda jest skuteczna do czasu prawomocnego zakończenia postępowania, także w przypadku zmiany w toku postępowania organu, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje lub jednostki penitencjarnej, w której wykonywane jest tymczasowe aresztowanie. Z chwilą zawiadomienia organu, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje, o ustaniu stosunku obrończego, organ z urzędu wydaje zarządzenie o uchyleniu zarządzenia, o którym mowa w zdaniu pierwszym i przesyła je niezwłocznie do dyrektora aresztu śledczego, w którym przebywa tymczasowo aresztowany”.
Projekt Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji z kolei zakłada, że w art. 217c k.k.w.:
1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: „1) może korzystać z aparatu telefonicznego, z uwzględnieniem § 2–3, na zasadach określonych w regulaminie organizacyjno-porządkowym wykonywania tymczasowego aresztowania, za zgodą organu, do którego dyspozycji pozostaje;”;
po § 2 dodaje się § 2a i 2b w brzmieniu:
„§ 2a. Jeżeli tymczasowo aresztowany ma ustanowionego albo wyznaczonego obrońcę, organ do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje, na wniosek obrońcy wydaje zarządzenie o bezterminowej zgodzie na wielokrotne korzystanie przez tymczasowo aresztowanego z aparatu telefonicznego w celu utrzymywania kontaktu z tym obrońcą, który złożył wniosek, i przesyła je niezwłocznie do dyrektora aresztu śledczego, w którym przebywa tymczasowo aresztowany. Zgoda jest skuteczna do czasu prawomocnego zakończenia postępowania, także w przypadku zmiany w toku postępowania organu, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje, lub jednostki penitencjarnej, w której wykonywane jest tymczasowe aresztowanie. Przepis § 2 stosuje się.
2b. Z chwilą zawiadomienia organu, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje, o ustaniu stosunku obrończego, organ ten z urzędu wydaje zarządzenie o uchyleniu zarządzenia, o którym mowa w § 2a, i przesyła je niezwłocznie do dyrektora aresztu śledczego, w którym przebywa tymczasowo aresztowany.”.
Projekt zamyka przepis art. 2, zgodnie z którym ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Ekspert Ośrodka ocenia, iż zaproponowane rozwiązania stanowią co do zasady przejaw trafnych spostrzeżeń de lege lata oraz obserwacji praktyki stosowania prawa w omawianym zakresie. Zawierają także rozwiązania słuszne co do kierunku zmian. Wskazane uwagi polemiczne mogą natomiast stanowić punkt odniesienia dla dalszych prac, w szczególności ewentualnych kolejnych, dalej idących projektów nowelizacji.
Opinia Ośrodka Badań, Studiów i Legislacji Krajowej Rady Radców Prawnych
W dniu 17 sierpnia 2021 r. Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy – Kodeks spółek handlowych oraz niektórych innych ustaw, który następnie został skierowany do Sejmu i objęty drukiem Sejmu IX kadencji o numerze 1515. Projekt stanowi ostateczną wersję rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy – Kodeks spółek handlowych oraz niektórych innych ustaw (UD113), którego pierwsza wersja (datowana na dzień 20 lipca 2020 r. ) była przedmiotem opinii Ośrodka Badań, Studiów i Legislacji Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 7 września 2020 r. , zgłoszonej w ramach konsultacji publicznych Pierwotnego Projektu. W związku z tym, że względem treści Pierwotnego Projektu do Projektu wprowadzono szereg zmian, powstaje konieczność uzupełnienia Pierwotnej Opinii o uwagi dotyczące rzeczonych zmian, co stanowi przedmiot niniejszej Opinii.
Niniejsza Opinia Eksperta Ośrodka – dr Piotra Moskały (Sołtysiński Kawecki & Szlęzak – Kancelaria Radców Prawnych i Adwokatów sp. j.) koncentruje się wyłącznie na istotnych merytorycznych zmianach, które zostały wprowadzone do Projektu względem stanu ujawnionego w Pierwotnym Projekcie. Nie zostały więc w niej poruszone zmiany drobne czy techniczne, niewpływające na całościową ocenę danej konstrukcji prawnej czy Projektu w ogólności. Jednocześnie niniejsza Opinia wskazuje także na to, czy uwagi i postulaty zmian Pierwotnego Projektu zawarte w tabeli stanowiącej załącznik do Pierwotnej Opinii zostały przez projektodawców uwzględnione. Jeżeli więc przedmiot danego postulatu zawartego w Tabeli nie został opisany w niniejszej Opinii, to pozostaje on aktualny także względem Projektu. Wszystkie odwołania poczynione w niniejszej Opinii do projektowanych przepisów stanowią odwołania do treści Projektu, chyba że wyraźnie zaznaczono inaczej.
Ze względu na to, że niniejsza Opinia odnosi się do treści Pierwotnej Opinii, uwagi w niej zawarte zostały sformułowane w takim samym układzie, jak przyjęto w Pierwotnej Opinii. W konsekwencji niniejsza Opinia podzielona jest na trzy zasadnicze części, poświęcone każdemu z obszarów składającemu się na Projekt: prawu grup spółek (pkt II), modyfikacji zasad sprawowania nadzoru w spółkach kapitałowych (pkt III) oraz pozostałym zmianom w regulacji funkcjonowania organów spółek kapitałowych (pkt IV). Zmiany w przepisach innych ustaw niż Kodeks spółek handlowych5 zostały omówione razem z powiązanymi z nimi modyfikacjami przepisów kodeksowych. Wnioski dotyczące każdego z obszarów, zawierające uwagi dotyczące realizacji przez projektodawców postulatów sformułowanych w Pierwotnej Opinii, zostały zaprezentowane zbiorczo w konkluzjach (pkt V). Ze względu na to, że Pierwotna Opinia okazuje się pozostawać w znacznej mierze aktualna także w odniesieniu do Projektu (por. pkt V poniżej), do Opinii dołączono również Pierwotną Opinię jako załącznik.
W podsumowaniu powyższych uwag Ekspert Ośrodka w pierwszej kolejności przedstawił dane ilościowe dotyczące realizacji w Projekcie postulatów zawartych w Pierwotnej Opinii. Wskazał, iż żaden z punktów zawartych w Tabeli nie został zrealizowany przez projektodawców w pełni albo w przeważającej mierze. W przypadku jednego punktu (dotyczącego doradcy rady nadzorczej) można mówić o wprowadzeniu przez projektodawców istotnych poprawek w kierunku wskazanym w Tabeli (odpowiada to ok. 3,57% wszystkich punktów w Tabeli). Z kolei w odniesieniu do trzech kolejnych punktów (odnoszących się do regulacji przekazywania dokumentów związanych z organizacją zwyczajnego zgromadzenia wspólnikom albo udziałowcom, mandatów i kadencji oraz protokołowania uchwał organów spółek kapitałowych) w Projekcie wprowadzono poprawki częściowo realizujące postulaty zawarte w Tabeli (odpowiada to ok. 10,71% wszystkich punktów w Tabeli). W przypadku kolejnych pięciu punktów w Projekcie pojawiły się zmiany incydentalne, odwzorowujące w niewielkim stopniu propozycje wynikające z Tabeli (odpowiada to ok. 17,86% wszystkich punktów w Tabeli). Wreszcie aż dziewiętnaście punktów Tabeli praktycznie nie znalazło jakiegokolwiek odzwierciedlenia w poprawkach wprowadzonych do Projektu (odpowiada to ok. 67,86% wszystkich punktów w Tabeli). Ta ostatnia kategoria obejmuje niektóre kluczowe postulaty zawarte w Pierwotnej Opinii, w tym potrzebę ponownego opracowania założeń regulacji prawa grup spółek na poziomie rządowym oraz uzupełnienia projektowanych zmian w zakresie corporate governance spółek kapitałowych o rozwiązanie istotnych dla praktyki problemów (np. umożliwienie podziału kompetencji w zarządzie w regulaminie zarządu czy uelastycznienie wykonywania prawa kontroli przez rady nadzorcze).
W świetle przedstawionych danych uznać należy, że w Projekcie nie dokonano implementacji przeważającej części postulatów zawartych w Pierwotnej Opinii. Uwagi w niej formułowane pozostają więc zasadniczo aktualne także w odniesieniu do Projektu, co uzasadnia dołączenie Pierwotnej Opinii do niniejszej Opinii jako załącznika. W konsekwencji w tym miejscu należy jedynie skrótowo przytoczyć wciąż aktualną ogólną ocenę Pierwotnego Projektu zawartą w Pierwotnej Opinii. Jeżeli chodzi o projektowaną regulację prawa grup spółek, to propozycja ta pozostaje kontrowersyjna. Pomimo usunięcia rozwiązań, które mogły prowadzić do naruszenia prawa unijnego (por. pkt II.1 powyżej), wciąż stanowi ona patchwork mechanizmów zaczerpniętych z różnych systemów prawnych oraz rozwiązań autorskich. Projektowana regulacja nie określa właściwie istoty mechanizmu działania w interesie grupy spółek, stanowiącego jej fundament, wprowadza zbędny mechanizm wydawania wiążących poleceń, który jedynie biurokratyzuje system zarządzania w grupach spółek, oraz wadliwie konstruuje instrumenty ochronne w grupach spółek. Efektem tego jest brak klarowności nowej regulacji, jej znaczne skomplikowanie oraz występowanie niespójności i luk wewnętrznych. W tym kontekście trudno się spodziewać, żeby regulacja ta znalazła popularność w realiach obrotu i nie budziła poważnych wątpliwości prawnych w przypadku jej stosowania. Postulat rezygnacji z dalszego procedowania tej propozycji oraz rozpoczęcie ponownych prac koncepcyjnych nad zagadnieniem prawa grup spółek na poziomie rządowym pozostaje więc aktualny.
W przypadku zmian w zakresie sprawowania nadzoru w spółkach kapitałowych walor zachowuje zgłoszony w Pierwotnej Opinii postulat uzupełnienia nowelizacji o dodatkowe obszary regulacji (m.in. indywidualizację prawa kontroli w spółce akcyjnej czy dopuszczenie ustalania przez same rady nadzorcze spółki z o.o. i spółki akcyjnej katalogu czynności, które wymagają ich zgody). Jednocześnie zawarte w Projekcie propozycje zmian powinny zostać poprawione zgodnie z postulatami formułowanymi w Tabeli, a w niektórych przypadkach usunięte (dotyczy to np. regulacji zatwierdzania transakcji z podmiotami powiązanymi w spółce akcyjnej). Jeżeli zaś chodzi o projektowane zmiany w pozostałych obszarach funkcjonowania organów spółek kapitałowych, to zawarte w Pierwotnej Opinii postulaty uzupełnienia Projektu i technicznych zmian w tym zakresie pozostają w większości aktualne i powinny zostać wprowadzone do Projektu.