Na stronie 13 uzasadnienia do projektu ustawy wskazano, że w zakresie ograniczeń dotyczących podejmowania i prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne: „Proponuje się utrzymać dotychczas obowiązujące zakazy określone w art. 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcję publiczne, z jednoczesnym ich doprecyzowaniem.” Przykład próby (częściowo udanej) dokonania owego doprecyzowania stanowi proponowane brzmienie art. 36 pkt 4 projektu ustawy, który dotyczy pracowników urzędów państwowych i członków korpusu służby cywilnej zajmujących stanowiska „zaliczane do grupy stanowisk równorzędnych ze stanowiskami określonymi w punkcie trzecim (art. 36 projektu ustawy – dopisek sporządzającego stanowisko) w rozumieniu przepisów o wynagradzaniu pracowników urzędów państwowych albo członków korpusu służby cywilnej”. W literaturze przedmiotu podniesiono, że dotychczasowe brzmienie analogicznego przepisu ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcję publiczne, tj. przepisu art. 2 pkt 2 tej ustawy, w którym jest mowa o pracownikach urzędów państwowych, w tym członkach korpusu służby cywilnej, zajmujących stanowiska „równorzędne pod względem płacowym” ze stanowiskami wymienionymi w pkt 1 art. 2 ww. ustawy, może budzić wątpliwości interpretacyjne. Mianowicie zwrócono uwagę, że zwrot „stanowisko równorzędne pod względem płacowym” jest niejednoznaczny, co rodzi możliwość jego różnego interpretowania.

W załączeniu poniżej publikujemy Uwagi Ośrodka Badań Studiów i Legislacji Krajowej Rady Radców Prawnych do projektu ustawy o jawności życia publicznego.

Uwagi OBSiL 08.05.2018

Stosowanie przepisów ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (dalej: k.p.k.) w zakresie, w jakim regulacja ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (dalej: u.r.p.) nie ma wyczerpującego charakteru (tj. wówczas, gdy określone zagadnienie nie jest przez przepisy u.r.p. uregulowane wystarczająco) jest zgodnie z dyspozycją 74 pkt 1 u.r.p. obowiązkiem organów postępowania dyscyplinarnego, nie zaś jedynie ich uprawnieniem. W literaturze odnaleźć można tezę, wedle której przez obowiązek odpowiedniego stosowania przepisów k.p.k. należy rozumieć nakaz posłużenia się analogią legis (z ustawy), będącego w istocie „sposobem stosowania prawa w wypadkach wskazanych przez przepis odsyłający”. Trafniejsze wydaje się jednak stanowisko akcentujące różnice (a zatem: odmienność) procesu dokonywania wnioskowania per analogiam od procesu odpowiedniego stosowania przepisów. Jest to tym istotniejsze, że art. 74 pkt 1 u.r.p. jest przepisem odsyłającym systemowo; nie stanowi on więc tzw. odsyłającej klauzuli generalnej, której istotą jest odesłanie pozasystemowe, skierowane do reguł pozaprawnych. Odesłanie zawarte w analizowanym przepisie ma przy tym za przedmiot nie: jeden przepis (tzw. przepis odniesienia), ale całą grupę przepisów.

W załączeniu poniżej publikujemy opinię Ośrodka Badań, Studiów i Legislacji Krajowej Rady Radców Prawnych w przedmiocie dopuszczalności i sposobu stosowania wybranych przepisów Kodeksu postępowania karnego w postępowaniu dyscyplinarnym wobec radców prawnych i aplikantów radcowskich.

Opinia OBSILZ 29.04.2018 R.-ODPOWIEDNIE STOSOWANIE KPK

Przedmiotowa opinia prawna, wywołana przez Ośrodek Badań, Studiów i Legislacji Krajowej Rady Radców Prawnych, dotyczy problemu relacji pomiędzy przepisami ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych [dalej – urp], a pragmatykami służbowymi funkcjonariuszy służb mundurowych, w zakresie odnoszącym się do kwestii regulowania czasu pracy radców prawnych, pełniących służbę na podstawie stosunku administracyjnoprawnego w formacjach mundurowych.

W załączeniu poniżej publikujemy Opinię Ośrodka Badań, Studiów i Legislacji Krajowej Rady Radców Prawnych w sprawie normatywnych podstaw regulacji czasu pracy radców prawnych pełniących służbę na podstawie administracyjnoprawnego stosunku służbowego.

Opinia z 30.03.2018 r. -czas pracy r. pr. – funkcjonariusza

Tematem niniejszej opinii jest udzielenie odpowiedzi na niektóre pytania dotyczące łączenia wykonywania zawodu radcy prawnego z pełnieniem funkcji Inspektora Ochrony Danych (dalej „IOD”, „inspektor ochrony danych”, a także „DPO”) wynikającej z przepisów Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych, dalej jako „RODO”) lub funkcji Administratora Bezpieczeństwa Informacji (dalej: „ABI”) w rozumieniu określonym przepisami aktualnie obowiązującej Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (tj. z dnia 13 czerwca 2016 r., Dz.U. z 2016 r. poz. 922 ze zm.), dalej „Ustawa”. Mając na uwadze nieodległy termin rozpoczęcia stosowania przepisów RODO, tj. 25 maja 2018 r., niniejsza opinia koncentruje się przede wszystkim na zagadnieniach związanych z funkcją IOD, przy czym rozważania dotyczące wykonywania fukcji IOD w odpowiednim, wynikającym z różnic pomiędzy regulacjami dotyczącymi tych funkcji, zakresie, można odnosić także wykonywania funkcji ABI.

W załączeniu poniżej publikujemy Opinię Ośrodka Badań, Studiów i Legislacji Krajowej Rady Radców Prawnych w przedmiocie łączenia wykonywania zawodu radcy prawnego oraz funkcji Inspektora Ochrony Danych (IOD) lub Administratora Bezpieczeństwa Informacji (ABI)

Opinia z 28.03.2018 r. – IOD

Przedłożone do zaopiniowania Krajowej Radzie Radców Prawnych założenia inicjatywy ustawodawczej w przedmiocie zmiany ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. Prawo pocztowe i ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (P9-33/17) dotyczą zasad realizacji doręczeń dla osób mieszkających poza Unią Europejską. Podstawą do podjęcia działań w tej materii była petycja osoby fizycznej, która wskazała następujące postulaty:
a) zniesienie obowiązku posiadania pełnomocnika do doręczeń, o którym mowa w art. 11355 k.p.c., dla strony niemającej miejsca zamieszkania lub zwykłego pobytu albo siedziby w Rzeczypospolitej Polskiej lub w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej;
b) obowiązek przesyłania pism sądowych przy wykorzystaniu pocztą lotniczą;
c) dopuszczenie realizacji doręczeń elektronicznych.

W załączeniu poniżej publikujemy Stanowisko Ośrodka Badań, Studiów i Legislacji Krajowej Rady Radców Prawnych dotyczące inicjatywy ustawodawczej w przedmiocie zmiany ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. Prawo pocztowe i ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (P9-33/17)

Stanowisko OBSiL z 26.03.2018 r. – doręczenia poza UE

Opiniowany projekt ustawy o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (zwany dalej „Projektem”), datowany na dzień 27 listopada 2017 r., został przygotowany w Ministerstwie Sprawiedliwości. W uzasadnieniu Projektu (dalej w skrócie „Uzasadnienie Projektu”) całość materii podzielono na dziesięć części (punktów) w ramach których przedstawiono uzasadnienie projektowanych zmian. Części te obejmują kolejno: przygotowanie rozprawy, przeciwdziałanie nadużyciu prawa procesowego, dowody, uzasadnianie wyroków i postępowanie odwoławcze, postępowanie w sprawach gospodarczych, inne postępowania odrębne, ogólne usprawnienie postępowania, postępowanie zabezpieczające, koszty sądowe, przepisy wprowadzające i przejściowe. Uzasadnienie Projektu liczy 210 stron, a tekst projektowanej nowelizacji zajmuje niemal 70 stron. Powyższe liczby wskazują na to, że mamy to do czynienia obszerną nowelizacją prawa procesowego cywilnego i niektórych innych ustaw (ustawy o księgach wieczystych i hipotece, ustawy o komornikach sądowych i egzekucji, ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych).

W załączeniu poniżej publikujemy opinię o projekcie ustawy o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (projekt z dnia 27 listopada 2017 r.) sporządzoną na zlecenie Ośrodka Badań, Studiów i Legislacji Krajowej Rady Radców Prawnych.

Opinia z 26 lutego 2018 r. do projektu MS – KPC

Przedstawiony przez Ministerstwo Sprawiedliwości projekt ustawy z dnia 5 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji oraz niektórych innych ustaw (dalej jako: „Projekt”) jest wynikiem uchwalenia dyrektywy UE nr 2016/943 w sprawie ochrony niejawnego know-how i niejawnych informacji handlowych (tajemnic przedsiębiorstwa) i konieczności implementacji Dyrektywy. Na wstępie oceny Projektu warto zwrócić uwagę, jaki był cel uchwalenia Dyrektywy 2016/943. Przede wszystkim, celem tym było ujednolicenie niezwykle zróżnicowanych reżimów prawnych chroniących informacje poufne w poszczególnych Państwach Członkowskich UE. Jednocześnie – o czym nie można zapominać – Dyrektywa jest odpowiedzią na istotne zapotrzebowanie przedsiębiorców. Wstępem do prac nad nią było przeprowadzenie przez Komisję Europejską ankiety wśród unijnych firm, której wyniki wyraźnie pokazały istotność tajemnic przedsiębiorstwa dla działalności gospodarczej.

W załączeniu poniżej publikujemy opinię Ośrodka Badań, Studiów i Legislacji Krajowej Rady Radców Prawnych do projektu ustawy z dnia 5 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji oraz niektórych innych ustaw.

Opinia z 30.01.2018 r. – zwalczanie nieuczciwej konkurencji

Ośrodek Badań, Studiów i Legislacji Krajowej Rady Radców Prawnych pozytywnie opiniuje projekt Ustawy o zmianie ustawy – Prawo własności przemysłowej, w zakresie regulacji, której celem jest zwiększenie dostępności usług profesjonalnego zastępstwa przed Urzędem Patentowym RP poprzez poszerzenie kręgu profesjonalnych pełnomocników uprawnionych do występowania przed tym urzędem (we wszystkich rodzajach spraw, z patentowymi włączanie) o adwokatów i radców prawnych (tak: art. 1 pkt 64 projektu ustawy, zmieniający art. 236 Ustawy – Prawo własności przemysłowej).

W załączeniu poniżej publikujemy opinię Ośrodka Badań, Studiów i Legislacji Krajowej Rady Radców Prawnych do projektu ustawy o zmianie ustawy – Prawo własności przemysłowej.

Opinia z 19.12.2017 r. – PWP

Przedmiotowa opinia dotyczy wskazanego przy piśmie z dnia 28 listopada 2017 r., znak: DL-I-4190-16/16 projektu ustawy o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw, który w założeniu wprowadzać ma ważne zmiany w procedurze cywilnej, mające w istotny sposób usprawnić cywilne postępowanie sądowe.

W załączeniu poniżej publikujemy opinię Ośrodka Badań, Studiów i Legislacji Krajowej Rady Radców Prawnych w przedmiocie ustawy o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (projekt z 27 listopada 2017 r.)

Opinia z 18.12.2017 r. do projektu zmian KPC

W dniu 13 listopada 2017 r. w serwisie internetowym Rządowego Centrum Legislacji została opublikowana kolejna wersja projektu ustawy o jawności życia publicznego. Niniejsze stanowisko obejmuje analizę elementów proponowanej regulacji w kontekście ustawowych zadań oraz obowiązków samorządu zawodowego radców prawnych. Równocześnie dokument powinien być postrzegany jako uzupełnienie opinii wyrażonej wobec pierwszej wersji projektu ustawy – z dnia 23 października 2017 r.

W załączeniu poniżej publikujemy stanowisko Ośrodka Badań Studiów i Legislacji Krajowej Rady Radców Prawnych dotyczące elementów projektu ustawy o jawności życia publicznego (wersja z dnia 13 listopada 2017 r.)

Stanowisko z 23.11.2017 r. do projektu ustawy o jawności życia publicznego