Zgodnie z Konstytucją Rzeczpospolitej Polskiej jednymi z fundamentalnych reguł statuujących jej ustrój są zasady wolności wykonywania zawodu i prowadzenia działalności gospodarczej. Jakiekolwiek ograniczenia mogą być w tym zakresie nakładane tylko i wyłącznie w ustawie i tylko wtedy, gdy jest to konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób oraz – w przypadku wolności działalności gospodarczej – gdy jest to niezbędne ze względu na ważny interes publiczny.
Konstytucja przewiduje jednak także, że istnieje pewna specyficzna kategoria zawodów, określana mianem zawodów zaufania publicznego, w których przypadku dopuszczalne jest powołanie w drodze ustawy swoistych organizacji społecznych zwanych samorządami zawodowymi. Celem istnienia owych samorządów jest reprezentowanie członków oraz sprawowanie pieczy nad należytym wykonywaniem tych zawodów w granicach interesu publicznego i dla jego ochrony; w tych granicach organizacje te mogą wpływać na sferę wolności wykonywania zawodu i prowadzenia działalności gospodarczej. Zawód radcy prawnego został zaliczony przez ustawodawcę do zawodów zaufania publicznego. Tym samym osoba wpisana na listę radców prawnych prowadzoną przez samorząd radców prawnych może wykonywać zawód radcy prawnego w granicach zakazów wyznaczonych przez Konstytucję i ustawy oraz wykonywać inną działalność (w tym działalność zarobkową) w zakresie, w jakim nie znajdzie się to w konflikcie z wykonywaniem zawodu radcy prawnego.
W załączeniu do niniejszej wiadomości publikujemy opinię eksperta Ośrodka Badań, Studiów i Legislacji Krajowej Rady Radców Prawnych w przedmiocie dopuszczalności łączenia pracy radcy prawnego w kancelarii komorniczej na stanowisku innym niż radcy prawnego z jednoczesnym prowadzeniem kancelarii radcy prawnego.
