Punktem wyjścia do rozstrzygnięcia zagadnienia stanowiącego przedmiot opinii musi być przypomnienie podstaw odpowiedzialności dyscyplinarnej. Mianowicie zgodnie z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz.U. z 2016r., poz. 233 z późn. zmian.), powoływanej dalej jako: „Ustawa”: „Radcowie prawni i aplikanci radcowscy podlegają odpowiedzialności dyscyplinarnej za postępowanie sprzeczne z prawem, zasadami etyki lub godnością zawodu bądź za naruszenie swych obowiązków zawodowych.’’. Dla potrzeb dalszych rozważań podstawa odpowiedzialności dyscyplinarnej przewidziana w art. 64 ust. 1a Ustawy (niespełnienie obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone przy wykonywaniu czynności zawodowych) oraz wyłączenie odpowiedzialności dyscyplinarnej przewidziane w art. 64 ust. 2 Ustawy (czyny naruszające przepisy dotyczące porządku i dyscypliny pracy, określone w Kodeksie pracy), zostają pominięte jako nieistotne z punktu widzenia rozstrzyganego zagadnienia. Zgodnie zatem z art. 64 ust. 1 Ustawy jedną z podstaw odpowiedzialności dyscyplinarnej radcy prawnego stanowi naruszenie przez radcę prawnego jego obowiązków zawodowych. Dla udzielenia odpowiedzi na postawione na wstępie pytanie istotne jest więc, czy wymóg doskonalenia zawodowego w ogólności, a w szczególności czy wymóg doskonalenia zawodowego określony uchwałą KRRP stanowi obowiązek zawodowy radców prawnych w rozumieniu art. 64 ust. 1 Ustawy.

W załączeniu poniżej publikujemy opinię Ośrodka Badań, Studiów i Legislacji Krajowej Rady Radców Prawnych w przedmiocie „Czy niewywiązywanie się z obowiązku doskonalenia zawodowego określonego uchwałą Krajowej Rady Radców Prawnych, wydaną na podstawie art. 60 pkt 8 lit. h ustawy z dnia 6 lipca 1982r. o radcach prawnych, stanowi delikt dyscyplinarny?”

Opinia z 31.08.2017 r. – obowiązek doskonalenia zawodowego

W wydanym w dniu 13 czerwca 2017 r. postanowieniu w sprawie T-137/16 Sąd UE odrzucił wniesioną przez radcę prawnego skargę jako oczywiście niedopuszczalną – z przyczyn formalnych. Podejmując przedmiotowe rozstrzygnięcie Sąd UE oparł się na argumentacji, iż w sytuacji, w której radca prawny jest związany ze stroną skarżącą umową cywilnoprawną zawartą na gruncie prawa polskiego, nawet jeśli – wobec braku stosunku podporządkowania między stroną skarżącą a jej radcą prawnym – można by uznać, że stosunek pracy nawiązany na podstawie umowy cywilnoprawnej nie istnieje pod względem formalnym, to jednak może on mieć wpływ na niezależność owego radcy prawnego, istnieje bowiem ryzyko, że środowisko zawodowe tego radcy prawnego wywiera, przynajmniej w pewnym stopniu, wpływ na wyrażaną przez niego opinię prawną. W tym zakresie Sąd UE powołał się zwłaszcza na wyrok z dnia 6 września 2012 r., Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej i Polska/Komisja, C-422/11 P i C-423/11 P, EU:C:2012:553, pkt 25. Jednocześnie Sąd UE, wskazując na dotychczasowe orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (Trybunał), stwierdził, iż wymóg niezależności adwokata czy radcy prawnego związany jest z brakiem istnienia pomiędzy nim a jego klientem jakiegokolwiek stosunku pracy, niemniej pojęcie tej niezależności zostało określone nie tylko w sposób pozytywny, mianowicie w odniesieniu do dyscypliny zawodowej, lecz również w sposób negatywny, czyli poprzez brak stosunku pracy.

W załączeniu poniżej publikujemy opinię Ośrodka Badań, Studiów i Legislacji Krajowej Rady Radców Prawnych dotyczącą stanowiska zajętego przez Sąd Unii Europejskiej w postanowieniu z dnia 13 lipca 2017 r. w sprawie T-137/16 odnoszącego się do niezależności radcy prawnego jako pełnomocnika procesowego.

Opinia z 29.08.2017 r.

W dniu 20 września br. Kierownik OBSiL r.pr. dr hab. Rafał Stankiewicz wziął udział w organizowanej przez Senat RP „Ocena skutków regulacji w procesie stanowienia prawa”. Konferencję poświęcono zaprezentowaniu koncepcji Oceny Skutków Regulacji, uwarunkowań zastosowania tego narzędzia na potrzeby uchwalania prawa przez parlament, jak również doświadczeniom międzynarodowym związanym ze stosowaniem tegoż mechanizmu.

W dniu 13 września br. Kierownik OBSiL r.pr. dr hab. Rafał Stankiewicz wziął udział w pierwszym posiedzeniu Parlamentarnego Zespołu ds Reformy Wymiaru Sprawiedliwości. Przedmiotem posiedzenia była możliwość przekazania części spraw z kognicji sądów do rozstrzygania w trybie pozasądowym.

Zadaniem Zespołu ma być wypracowanie rozwiązań zwiększających efektywność funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości w Polsce.

Projekt ustawy z o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej z dnia 14 lipca 2017 r. (dalej określanym jako: „Projekt”), wychodzi naprzeciw oczekiwaniom wielu właścicieli przedsiębiorstw, którzy mają problemy z zaplanowaniem sukcesji. Śmierć przedsiębiorcy w obecnym stanie prawnym powoduje szereg komplikacji dotyczących w szczególności sfery następstwa cywilnoprawnego oraz podatkowego. Brak jest regulacji pozwalających na płynne przejęcie prowadzonej działalności gospodarczej przez spadkobierców. Postępowanie spadkowe, często długotrwałe, szczególnie w przypadku sporów między sukcesorami, tworzy okres niepewności co do bytu prawnego działającej jednostki gospodarczej. W przypadku braku porozumienia między spadkobiercami, szanse na kontynuację działalności spadkodawcy nie są duże. Potrzeby społeczne w tym zakresie są zatem doniosłe.

W załączeniu poniżej publikujemy opinię Ośrodka Badań, Studiów i Legislacji Krajowej Rady Radców Prawnych do projektu ustawy o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej z dnia 14 lipca 2017 r. (UD 190).

Opinia z 18.08.2017

Na podstawie art. 193a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku – Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.), w przypadku prowadzenia ksiąg podatkowych przy użyciu programów komputerowych, organ podatkowy może żądać przekazania całości lub części tych ksiąg oraz dowodów księgowych za pomocą środków komunikacji elektronicznej lub na informatycznych nośnikach danych, w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej, o której mowa w § 2, wskazując rodzaj ksiąg podatkowych oraz okres, którego dotyczą. Sposób przesyłania ksiąg podatkowych, części tych ksiąg oraz dowodów księgowych w postaci elektronicznej oraz wymagania techniczne dla informatycznych nośników danych, na których mogą być zapisane i przekazywane, określił Minister Finansów w drodze rozporządzenia z 24.6.2016 r. (Dz.U. z 2016 roku, poz. 932). Od 1 stycznia 2018 roku wejdzie w życie przepis art. 109 ust 8a ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2017r. poz. 1221), zobowiązujący podatników podatku VAT (w tym radców prawnych), do prowadzenia ewidencji w formie elektronicznej, przy użyciu programów komputerowych.

W załączeniu poniżej publikujemy informację Ośrodka Badań, Studiów i Legislacji Krajowej Rady Radców Prawnych w sprawie obowiązku przekazywania przez radców prawnych ksiąg podatkowych i deklaracji VAT w trybie Jednolitego Pliku Kontrolnego.

Informacja-z-01-09-2017-JPK

W dniu 8 maja 2017 r. na stronie www.mf.gov.pl zostało opublikowane „Ostrzeżenie MF przed optymalizacją podatkową FIZ z wykorzystaniem obligacji”, wydane w zgodzie z zaleceniami Raportu Końcowego OECD z 2015 r. w zakresie przeciwdziałania erozji bazy podatkowej i przerzucania zysków (BEPS), działania nr 12. W Ostrzeżeniu z dnia 8 maja 2017 r. opisano mechanizm podejmowanych przez podatników prób optymalizacji podatkowej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych z wykorzystaniem obligacji nabywanych w ramach grupy podmiotów powiązanych, w których uczestniczą fundusze inwestycyjne zamknięte (FIZ). Pojawienie się tego rodzaju optymalizacji podatkowej pozostaje w związku z opodatkowaniem – od 1 stycznia 2017 r. – przychodów FIZ z udziału w spółkach transparentnych (zniesienie zwolnienia podmiotowego). Ostrzeżenie z dnia 8 maja 2017 r. zawiera przykłady transakcji, które mogą nosić znamiona agresywnej optymalizacji podatkowej, dokonanej w celu unikania opodatkowania, a w konsekwencji mogą podlegać ocenie z punktu widzenia przepisów o klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania.

W załączeniu poniżej publikujemy stanowisko Ośrodka Badań, Studiów i Legislacji Krajowej Rady Radców Prawnych w przedmiocie obowiązku zachowania przez radcę prawnego tajemnicy zawodowej w odniesieniu do „Ostrzeżenia Ministerstwa Finansów przed optymalizacją podatkową FIZ z wykorzystaniem obligacji” z dnia 8 maja 2017 r. oraz „Ostrzeżenia Ministerstwa Finansów przed optymalizacją podatkową z wykorzystaniem wartości firmy” z dnia 22 maja 2017 r.

Opinia z 29.05.2017 r. dot. ostrzeżenia MF