Projekt ustawy Ordynacja podatkowa wprowadza obszerne zmiany w zakresie materialnego i formalnego prawa podatkowego.

Obecnie obowiązujące przepisy ordynacji podatkowej, zmieniane wielokrotnie począwszy od dnia 1 stycznia 1998 roku, stały się niejednoznaczne i nie w pełni adekwatne do praktyki życia gospodarczego. Przepisy Ordynacji podatkowej są również przyczyną licznych sporów pomiędzy podatnikami i organami podatkowymi, które to spory w wielu przypadkach kończą się postępowaniem sądowym.

Pierwotna konstrukcja Ordynacji podatkowej w toku licznych poprawek, zmian i poszerzeń zatraciła swój układ. Niecelowym i wręcz niemożliwym wydaje się dalsze modyfikowanie tego aktu prawnego poprzez kolejne nowelizacje.

Projekt ustawy – Ordynacja podatkowa jest bardzo obszerny, zawiera 728 artykułów. Z projektu wynika, że ustawa – Ordynacja podatkowa ma zostać podzielona na pięć działów: przepisy ogólne, zobowiązania podatkowe, postępowania podatkowe, postępowania szczególne i przepisy końcowe. Przyjęty podział na sprawia, że projektowany akt jest wewnętrznie uporządkowany. Dodatkowo wyodrębnienie przepisów o charakterze ogólnym sprawia, że są one punktem wyjścia dla dalszych, szczegółowych rozwiązań. W rezultacie zastosowania wspomnianych technik legislacyjnych nowa ustawa jest bardziej przejrzysta, co ma usprawnić jej stosowanie w praktyce.

W załączeniu poniżej publikujemy Opinię Ośrodka Badań, Studiów i Legislacji Krajowej Rady Radców Prawnych do projektu ustawy z dnia 4 lipca 2018 roku – Ordynacja podatkowa (Nr z wykazu prac legislacyjnych: UD 409).

Opinia z 24.08.2018 r. do projektu ustawy – Ordynacja Podatkowa

Prawo do broni nie należy do sfery regulowanej w Konstytucji, wobec czego ustawodawca posiada stosunkowo szeroką możliwość reglamentowania dostępu do niej w aktach rangi ustawowej, przy czym przyjęta w ten sposób regulacja nie może naruszać innych konstytucyjnych praw i wolności.

Przedstawiony w dniu 3 sierpnia 2018 r. projekt ustawy o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym zakłada obostrzenie zasad obowiązujących w odniesieniu do broni i amunicji wyraźnie ponad potrzebę wynikającą z konieczności wdrożenia reguł zawartych w Dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/853 z dnia 17 maja 2017 r. zmieniającej zmieniająca dyrektywę Rady 91/477/EWG w sprawie kontroli nabywania i posiadania broni (Dz. Urz. UE L 137/22 z dnia 24.05.2017), a także w Rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 258/2012 z dnia 14 marca 2012 r. wdrażające art. 10 Protokołu NZ przeciwko nielegalnemu wytwarzaniu i obrotowi bronią palną, jej częściami i komponentami oraz amunicją, uzupełniającym Konwencję Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej (protokół NZ w sprawie broni palnej) oraz ustanawiającym zezwolenia na wywóz i środki dotyczące przywozu i tranzytu dla broni palnej, jej części i komponentów oraz amunicji (Dz. Urz. UE L 94/1 z 30.3.2012) jak też w Rozporządzeniu wykonawczym Komisji Europejskiej (UE) 2015/2403 ustanawiającym wspólne wytyczne dotyczące norm i technik pozbawiania broni cech użytkowych w celu zagwarantowania, że broń pozbawiona cech użytkowych trwale nie nadaje się do użytku (Dz. Urz. UE L 2015.333.62 z 9.12.2015).

W załączeniu poniżej publikujemy opinię Ośrodka Badań, Studiów i Legislacji Krajowej Rady Radców Prawnych w przedmiocie projektu ustawy o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym z dnia 3 sierpnia 2018 r.

Opinia z 16.08.2018 r

Przeprowadzona całościowa ocena stanu prawnego, a także efektywności orzeczeń sądów w sprawach rodzinnych i opiekuńczych, wskazała na istniejące problemy, wymagające interwencji ustawodawcy. W szczególności dotyczy to niewystarczającej ochrony interesu dziecka w postępowaniu o rozwód między rodzicami, bądź w procesie o separację na żądanie jednego z małżonków. Poza tym wymaga usprawnienia postępowanie w sprawach o alimenty na rzecz dziecka. Następna grupa zagadnień dotyczy zwiększenia skuteczności mechanizmów, które wymuszają wykonywanie orzeczeń sądów, ustalających kontakty z dzieckiem oraz procedurę odebrania dziecka. W ramach rozstrzygnięć dotyczących władzy rodzicielskiej i kontaktów z dzieckiem ważne jest ustawowe uregulowanie pieczy naprzemiennej w sytuacji rozłączenia rodziców.

W załączeniu poniżej publikujemy Opinię Ośrodka Badań, Studiów i Legislacji Krajowej Rady Radców Prawnych o projekcie ustawy o zmianie ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw (UD 392)

Opinia z 03.08.2018 r. – KRO UD 392

Ośrodek Badań, Studiów i Legislacji Krajowej Rady Radców Prawnych negatywnie opiniuje ponownie przedstawiony projekt Ustawy o zmianie ustawy – Prawo własności przemysłowej (projekt z dnia 18 lipca 2018 r.), w zakresie regulacji, wyłączającej z kręgu profesjonalnych pełnomocników uprawnionych do występowania przed tym urzędem (we wszystkich rodzajach spraw, z patentowymi włączanie) adwokatów i radców prawnych (tak: art. 1 pkt 25 projektu ustawy z 18 lipca 2018 r., zmieniający art. 236 Ustawy – Prawo własności przemysłowej).

Jednocześnie Ośrodek Badań, Studiów i Legislacji Krajowej Rady Radców Prawnych postuluje przywrócenie rozwiązań zaproponowanych w projekcie z dnia 14 listopada 2017 r. stanowiących kompleksową zmianę brzmienia art. 236 Ustawy Prawo Własności Przemysłowej – to jest przywrócenie rozwiązań pozwalających adwokatom i radcom prawnym na występowanie w charakterze pełnomocnika przed Urzędem Patentowym RP we wszystkich rodzajach spraw.

W załączeniu poniżej publikujemy Opinię Ośrodka Badań, Studiów i Legislacji Krajowej Rady Radców Prawnych do ponownie przedstawionego projektu ustawy o zmianie ustawy – Prawo własności przemysłowej (projekt z dnia 18 lipca 2018 r.)

Opinia Prawo własności przemysłowej 03.08.2018

W przedstawionym projekcie nowelizacji ustawy Kodeks postępowania cywilnego zawarta została w art. 261 KPC (i w zmienionym brzmieniu art. 261 § 2 KPC) propozycja zmiany dotychczasowego uregulowania kwestii tajemnicy zawodowej osób wykonujących zawód zaufania publicznego. Przepis ten w zaproponowanym brzmieniu miałby umożliwić zwalnianie przez Sąd radców prawnych (i adwokatów) z tajemnicy zawodowej. Rozwiązanie takie jest niepoprawne aksjologicznie i legislacyjnie i w konsekwencji jest niekorzystne dla sprawnego funkcjonowania polskiego systemu prawnego.

W załączeniu poniżej publikujemy Stanowisko uzupełniające Ośrodka Badań, Studiów i Legislacji Krajowej Rady Radców Prawnych do opinii OBSiL z dnia 11 czerwca 2018 r. w przedmiocie projektu z dnia 17 maja 2018 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (nr UD 180)

Opinia uzupełniająca UD 180 z 31.07.2018

Projektowane rozporządzenia wprowadzają istotne zmiany z punktu widzenia funkcjonowania organów sądowych w zakresie przeprowadzania dowodów transgranicznych oraz dokonywania transgranicznych doręczeń dokumentów sądowych oraz pozasądowych, zmiany te będą miały również wpływ na funkcjonowanie profesjonalnego pełnomocnika w przestrzeni prawnej.

Przepis art. 3C ust. 1 lit. b) Projektu rozporządzenia dotyczącego doręczeń wprowadza istotne zmiany z perspektywy funkcjonowania profesjonalnego pełnomocnika w przestrzeni prawnej, zmierza on do umożliwienia stronie, uczestnikowi postępowania, a także profesjonalnemu pełnomocnikowi uzyskania informacji o adresie osoby, której ma zostać doręczony dokument sądowy lub pozasądowy. Powyższe ma istotne znaczenie z punktu widzenia przepisów prawa krajowego oraz praktyki sądów, w zakresie wykonania nakładanych na profesjonalnych pełnomocników obowiązków związanych z ustalaniem adresów osób, którym ma nastąpić doręczenie, takich jak strona przeciwna, uczestnik postepowania, czy też świadek. Projektowaną zmianę z perspektywy praktyki profesjonalnego pełnomocnika należy ocenić pozytywnie.

W załączeniu poniżej publikujemy opinię Ośrodka Badań, Studiów i Legislacji Krajowej Rady Radców Prawnych w przedmiocie potencjalnego wpływu projektu Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1393/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącego doręczania w państwach członkowskich dokumentów sądowych i pozasądowych w sprawach cywilnych i handlowych (dalej jako: „Projekt rozporządzenia dotyczącego doręczeń”), a także projektu Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie Rady (WE) nr 1206/2001 z dnia 28 maja 2001 r. w sprawie współpracy między sądami państw członkowskich przy przeprowadzaniu dowodów w sprawach cywilnych lub handlowych (dalej jako: „Projekt rozporządzenia dotyczącego dowodów”), na funkcjonowanie profesjonalnego pełnomocnika w przestrzeni prawnej.

Opinia z 30.07.2018 r

11 lipca 2018 r. grupa posłów złożyła w Sejmie projekt ustawy o zmianie ustawy – Prawo o prokuraturze oraz niektórych innych ustaw (druk nr 2731). Zakres opiniowanej nowelizacji – oprócz rozwiązań normatywnych związanych stricte z ustrojem prokuratury – obejmuje również szereg istotnych zmian dotyczących ustaw kształtujących organizację i funkcjonowanie wymiaru sprawiedliwości, w tym ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa (Dz. U. z 2018 r., poz. 389, 848 i 1045) oraz ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z 2018 r., poz. 5, 650, 771, 847, 848 i 1045).

Przedmiotowa opinia skupia się jedynie na tych elementach projektu, które odnoszą się do zmian proponowanych w ustawie o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz w ustawie o Sądzie Najwyższym, a które – zarówno w warstwie merytorycznej, jak i w odniesieniu do ich poprawności legislacyjnej – budzą zdecydowane wątpliwości, pod względem ich zgodności z Konstytucją.

Poniżej publikujemy opinię Ośrodka Badań, Studiów i Legislacji Krajowej Rady Radców Prawnych o poselskim projekcie ustawy o zmianie ustawy – Prawo o prokuraturze oraz niektórych innych ustaw.

Opinia OBSiL z 18.07.2018 r.- Projekt zmian ustawy o prokuraturze oraz innych ustaw

Przedmiotem niniejszego stanowiska jest analiza statusu radcy prawnego w procesie przetwarzania danych osobowych na gruncie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE1 (dalej: „RODO”) w związku z publikacją wersji projektu ustawy o zmianie niektórych ustaw w związku z zapewnieniem stosowania rozporządzenia 2016/679 z dnia 07 czerwca 2018 r.(dalej jako „projekt ustawy”).

W projekcie ustawy z dnia 07 czerwca 2018 r. zrezygnowano z proponowanego art. 5a ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz.U. z 2017 r. poz. 1870, dalej jako „URP”) znajdującego się w wersji projektu ustawy z 12 września 2017 r. oraz z dnia 28 marca 2018 r. Projektowany przepis w pkt 5 wskazywał, że radcowie prawni – w przypadku danych osobowych przetwarzanych w ramach wykonywania zawodu są administratorami danych osobowych. Usuwając ten przepis zrezygnowano tym sam z określenia ustawowo statusu radcy prawnego w ramach wykonywania zawodu na gruncie RODO, argumentując, że „Odrębne określanie administratorów danych osobowych w ustawie – Prawo o adwokaturze oraz w ustawie o radcach prawnych nie jest jednak konieczne albowiem wprost z ww. ustaw [w tym URP] wynika kto jest administratorem danych osobowych oraz jaki jest zakres przetwarzanych danych osobowych. ” Wbrew tym twierdzeniem status radcy prawnego w ramach wykonywania zawodu nie wynika wprost z URP i powinien zostać uregulowany ustawowo w celu wyeliminowania rozbieżności interpretacyjnych występujących w praktyce.

W załączeniu poniżej publikujemy stanowisko Ośrodka Badań, Studiów i Legislacji Krajowej Rady Radców Prawnych dotyczące statusu radcy prawnego w związku z projektem ustawy o zmianie niektórych ustaw w związku z zapewnieniem stosowania rozporządzenia 2016/679 z dnia 7 czerwca 2018 r.

Stanowisko z 03.07.2018 r

Opinia niniejsza wydana została w związku z zapytaniem dotyczącym praktyki powoływania radców prawnych zatrudnionych w jednostkach sektora finansów publicznych do składów komisji przetargowych tworzonych zgodnie z przepisami ustawy Prawo zamówień publicznych. Praktyka ta polega na rutynowym (każdorazowym) powoływaniu do składu komisji przetargowej radcy prawnego. W związku z tą praktyką sformułowano wniosek o ocenę zgodności z prawem i zasadami etyki zawodowej oraz zasadności udziału radcy prawnego w komisjach w postępowaniach przetargowych prowadzonych w jednostkach sektora finansów publicznych.

W załączeniu poniżej publikujemy opinię Ośrodka Badań, Studiów i Legislacji Krajowej Rady Radców Prawnych w przedmiocie udziału radców prawnych w komisjach przetargowych.

Opinia z 28 czerwca 2018 r. – r. pr. w komisji przetargowej

W dniu 05 czerwca została opublikowana Dyrektywa Rady (UE) 2018/822 z dnia 25 maja 2018 r. zmieniająca dyrektywę 2011/16/UE w zakresie obowiązkowej automatycznej wymiany informacji w dziedzinie opodatkowania w odniesieniu do podlegających zgłoszeniu uzgodnień transgranicznych (dalej: Dyrektywa Rady). Dyrektywa Rady weszła w życie z dniem 25 czerwca 2018 roku.

Na mocy Dyrektywy Rady, każde Państwo Członkowskie przyjmie i opublikuje przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania Dyrektywy Rady w terminie do dnia 31 grudnia 2019 r. Państwa Członkowskie będą stosowały te przepisy od dnia 1 lipca 2020 roku.

Podmioty zobowiązane do stosowania Dyrektyw Rady powinny wykonywać obowiązki w zakresie zgłaszania informacji na temat uzgodnień z zakresu potencjalnie agresywnego planowania podatkowego od dnia implementacji postanowień Dyrektywy Rady do przepisów prawa krajowego (tj. od dnia 1 lipca 2020 roku), lecz zgłoszenia obejmą wówczas rozwiązania opracowywane po dniu 25 czerwca 2018 roku. Obowiązek zgłoszenia obejmie wszystkie podmioty, które są zwykle zaangażowane w opracowywanie, wprowadzanie do obrotu organizowanie lub nadzorowanie wdrożenia podlegającej zgłoszeniu transakcji lub serii takich transakcji, a także podmioty, które udzielają porad w tym zakresie (w tym radcowie prawni). W Preambule Dyrektywy Rady wskazano jednak, że w pewnych przypadkach obowiązek zgłoszenia może nie być egzekwowalny wobec pośrednika z powodu przewidzianej prawem tajemnicy zawodowej. Jednak aby organy podatkowe nie traciły w takim wypadku możliwości otrzymywania informacji na temat uzgodnień podatkowych potencjalnie powiązanych z agresywnym planowaniem podatkowym, w takich przypadkach konieczne byłoby przeniesienie obowiązku zgłoszenia z pośrednika na podatnika, który korzysta z uzgodnienia. Każde państwo członkowskie może przyjąć niezbędne środki w celu umożliwienia pośrednikom zwolnienia się z obowiązku przekazywania informacji dotyczących podlegających zgłoszeniu uzgodnień, jeżeli takie zgłoszenie wiązałby się z naruszeniem tajemnicy zawodowej na mocy prawa krajowego tego państwa członkowskiego. W takim jednak wypadku pośrednik (np. radca prawny) będzie informował klienta o obowiązkach informacyjnych raportowanie) wynikających z Dyrektywy Rady. Ministerstwo Finansów nie przedstawiło projektu ustawy wprowadzającej do systemu prawa polskiego postanowienia zawarte w Dyrektywie Rady, w związku z tym nie jest znany sposób i zakres implementacji przepisów Dyrektywy Rady w Polsce.

Pełny tekst Dyrektywy Rady jest dostępny na stronie https://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/HTML/?uri=CELEX:32018L0822&from=PL.

W załączeniu pismo Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Finansów skierowane do członków samorządu radców prawnych.

Pismo MF z 26.06 2018 r.