Punktem wyjścia do rozstrzygnięcia zagadnienia stanowiącego przedmiot opinii musi być przypomnienie podstaw odpowiedzialności dyscyplinarnej. Mianowicie zgodnie z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz.U. z 2016r., poz. 233 z późn. zmian.), powoływanej dalej jako: „Ustawa”: „Radcowie prawni i aplikanci radcowscy podlegają odpowiedzialności dyscyplinarnej za postępowanie sprzeczne z prawem, zasadami etyki lub godnością zawodu bądź za naruszenie swych obowiązków zawodowych.’’. Dla potrzeb dalszych rozważań podstawa odpowiedzialności dyscyplinarnej przewidziana w art. 64 ust. 1a Ustawy (niespełnienie obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone przy wykonywaniu czynności zawodowych) oraz wyłączenie odpowiedzialności dyscyplinarnej przewidziane w art. 64 ust. 2 Ustawy (czyny naruszające przepisy dotyczące porządku i dyscypliny pracy, określone w Kodeksie pracy), zostają pominięte jako nieistotne z punktu widzenia rozstrzyganego zagadnienia. Zgodnie zatem z art. 64 ust. 1 Ustawy jedną z podstaw odpowiedzialności dyscyplinarnej radcy prawnego stanowi naruszenie przez radcę prawnego jego obowiązków zawodowych. Dla udzielenia odpowiedzi na postawione na wstępie pytanie istotne jest więc, czy wymóg doskonalenia zawodowego w ogólności, a w szczególności czy wymóg doskonalenia zawodowego określony uchwałą KRRP stanowi obowiązek zawodowy radców prawnych w rozumieniu art. 64 ust. 1 Ustawy.
W załączeniu poniżej publikujemy opinię Ośrodka Badań, Studiów i Legislacji Krajowej Rady Radców Prawnych w przedmiocie „Czy niewywiązywanie się z obowiązku doskonalenia zawodowego określonego uchwałą Krajowej Rady Radców Prawnych, wydaną na podstawie art. 60 pkt 8 lit. h ustawy z dnia 6 lipca 1982r. o radcach prawnych, stanowi delikt dyscyplinarny?”